We zijn in het Nu als we ervaren wat ons ontroerd, raakt, beroerd, beweegt. Dat ervaren we dan ook lijflijk en zintuigelijk en is iets persoonlijks. Dat is iets wat zich wil uitdrukken in jou en waar je soms door verrast kan worden als je je niet teveel met jezelf bemoeit. Dat gaat buiten controle om. Bv door een gebeurtenis, wat iemand zegt, een gedicht, een lied, een aanraking.

 

Het valt me op dat zoveel mensen het contact met het Nu kwijt zijn en hun hoofd meer vertrouwen dan hun lijf.  Alsof we meer waarde hechten aan alle gedachten die er in ons opkomen (en waar we hele verhalen van maken) dan aan wat ons beroert, raakt, beweegt en energie geeft. Vaak is dat een oude gewoonte, een overleefstand  of is er nog iets wat uitgezocht of uitgesproken moet worden en blijven we daar maar over denken.  Daar wordt het vaak niet meer helder van en het helpt doorgaans ook niet. Het Nu is alles wat er is. Wat er was en wat er gaat komen is er niet.

 

We missen dus een hoop als we te veel in ons hoofd zitten. Als we ons vervolgens met al die gedachten identificeren dan raken we afgesloten van  het voelende, tastbare, zintuigelijk waarneembare leven. Dat is zonde en verstoord het ten volle leven. Belangrijk dus om uit te zoeken wat je zoal in je hoofd heeft gebracht en wat je kan doen om de verstoorde balans te herstellen. Haptotherapie helpt daarbij.

 

De oude meester Eckhard Tolle heeft daar prachtige boeken over geschreven. Deze boeken raad ik aan.